Abstract
There are several definitions for sarcopenia. European Working Group on Sarcopenia in Older People (EWGSOP) defines sarcopenia as “a syndrome characterized by progressive and generalized loss of skeletal muscle mass and strength with a risk of adverse outcomes such as physical disability, poor quality of life and death. Additionally, the presence of both low muscle mass + low muscle function (strength or performance) is also recommended as a parameter for the diagnosis of sarcopenia. Intrinsic, multipl extrinsic and behavioral factors (i.e. disuse, physical activity, malnutrition, chronic inflammation and comorbidities) affect the development and/or progression of sarcopenia. There may be interindividual variabilites in the contribution of these factors to the course of the disease. Preventive strategies include primary, secondary, tertiary and quaternary levels. According to the present knowledge, physical exercise and nutrition are the most important elements in all preventive levels. Primary prevention should begin as soon as the underlying process starts. Secondary and tertiary prevention strategies take place in older ages to avoid rapid progression of sarcopenia.
Keywords
Abstract
Sarkopeni için yapılmış çeşitli tanımlamalar mevcuttur. Bunlardan “Avrupa Yaşlılarda Sarkopeni Çalışma Grubu"(EWGSOP) sarkopeniyi “fiziksel engellilik, düşük hayat kalitesi ve ölüm gibi istenmeyen sonuçların riskini taşıyan, iskelet kas kütlesinin ve gücünün ilerleyici ve jeneralize kaybı ile karakterize bir sendrom” olarak tanımlamıştır. Ayrıca sarkopeni tanısı için “düşük kas kütlesi + düşük kas fonksiyonu (güç veya performans)” kullanımını önermektedir. İntrensek (yaşa bağlı) nedenlerin yanında çeşitli ekstrensek ve davranışsal faktörler de sarkopeni gelişimi ve/veya ilerlemesini etkiler. Bu faktörler arasında kullanmama, fiziksel aktivite eksikliği, malnütrisyon, kronik enflamasyon ve komorbiditeler sayılabilir ve sürece katkıları kişiden kişiye büyük farklılık gösterebilir. Bu yüzden bireyler arasında kas kütle ve gücü kaybı açısından ciddi varyasyonlar mevcuttur. Koruyucu stratejiler; primer, sekonder, tersiyer ve kuvaterner seviyede tanımlanır. Mevcut bilgimize göre tüm koruma seviyelerinde fiziksel egzersiz ve nütrisyon en önemli elementlerdir. Primer koruma, altta yatan sürecin başlangıcı ile başlamalıdır. Sekonder ve tersiyer koruma stratejileri daha ilerideki yaşlarda sarkopeninin hızlı ilerlemesinden kaçınmak için düşünülmelidir.
Details
| Other ID | JA82VJ94EZ |
|---|---|
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | September 1, 2015 |
| Submission Date | September 1, 2015 |
| Published in Issue | Year 2015Volume: 54 Supplement |