Öz
Sevilen birinin ölümünün tüm bireyler için acı bir deneyim olduğu yaygın olarak kabul edilmektedir. Her insan kendine özgüdür, bu nedenle yas tutmada birçok bireysel farklılıklar vardır. Bu deneyimin doğası ve yas süreci kişinin yaşı, kaybedilen bireyle olan ilişkisi ve ölümün özelliklerine bağlı olarak bireyler arasında farklılaşır. Ölüm deneyimine ilişkin iki önemli kategori vardır: komplike olmayan ve komplike yas. Komplike olmayan yas anlamlı bir ilişkinin yitimi sonrasında yaşanan normal yas süreci olarak tanımlanır. Komplike yas, kişinin kendisini bunalmış ya da uyumsuz davranışlara başvuracak düzeyde keder duygusunun yoğunlaşmasıdır. Bu durumda kişi yas sürecinin tamamlanmasına yönelik bir ilerleme olmaksızın yasın bir evresinde bitmez tükenmez biçimde takılı kalır. Yas tutan bireyler önemli fiziksel, duygusal ve bilişsel değişiklikler yaşar. Buna karşın yas sürecini yeterince tamamlayan bireyler ilerideki ruhsal hastalıklar için risk altında değildir. Komplike yasta özellikle travmatik kayıplarda önemli psikopatoloji gelişimi için yüksek risk vardır. Komplike yas için risk faktörleri kronik hastalık, çoklu kayıplar, önceki kayıplarla ilgili çözümlenmemiş yas ve ıstıraplı bir ölüm sürecinde olmaktır. Yas tedavisi yas sürecinin normalleştirilmesi, kaybın gerçekliğini anlama, kaybedilen kişi olmaksızın yaşamını sürdürebilme ve duygularını tanıma ve bunları ifade etmeyi kapsar.
Öz
It is widely recognized that the death of a loved one is a painful experience for an individual. Every person is unique, and thus there will be many individual differences in grief. The nature of the experience and the grieving process varies among individuals, depending on such variables as the person's age, the person's relationship with the lost individual, and the characteristics of the death. There are two major categories of death experiences: uncomplicated and complicated grief. Uncomplicated grief is defined as the normal grieving process when one experiences the loss of a significant relationship. Complicated bereavement is the intensification of grief to a level such that the person feels overwhelmed or resorts to maladaptive behaviour. In this instance, the person remains interminably in a state of grief without progression of the mourning process towards completion. Bereaved individuals experience major physical, emotional, and cognitive changes. However, bereaved persons who have adequately completed the grief process do not appear to be at risk of later mental illness. In complicated bereavement, there is a heightened risk for later development of significant psychopathology, especially traumatic grief. Risk factors for complicated grief are chronic illness, multiple losses, unresolved grief from prior losses, and dying with pain and suffering. Grief treatment includes normalizing the grief process, actualizing the loss, facilitating living without the deceased, and identifying and expressing feelings.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Diğer ID | JA69SA57CA |
| Bölüm | Derlemeler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2013 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Aralık 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013Cilt: 52 Sayı: 4 |