Amaç: Çalışmanın amacı,
Türkiye’de halen çalışmakta olan ortopedi ve travmatoloji uzmanları ve
asistanlarının, kompartman sendromuna yönelik güncel yaklaşım ve algılarının
ortaya konmasıdır.
Gereç ve Yöntem: Çalışma icin tasarlanmış anket ile, bilinci açık veya kapalı hastada
tanı, kompartman sendromunun klinik bulguları, kompartman basıncı ölçümü, fasiyotomi
icin uygun müdahale süresi ve tekniği değerlendirildi.
Bulgular: Bu değerlendirmede, en önemli (%74) ve en erken (%82,2) oluşabilecek
semptomun ağrı olduğu görüşü hakimdir. Tanısal yaklaşımda, %59,6 aşırı ağrı ve
pasif germe ile aşırı ağrıyı tanı icin yeterli görmektedir. Bilinci kapalı
hastalarda, %22,6 kompartman basıncını her hastada ölçülmesi gerektiğini ve
birinci yüksek sonuçta acil fasiyotomi endikasyonunu uygun görmektedir. Öte
yandan, %59,6 kompartman basıncı ölçmeksizin klinik şüphenin acil fasiyotomi
icin yeterli bir endikasyon olduğu görüşündedir. %89,7 kompartman sendromu
şüphesinde basınç ölçmeye gerek duymamaktadır. %55,5 manuel kompartman ölçüm
düzeneğini hiç görmemiş ve %25,3 düzeneği kurabilecek bilgiye sahip olduğunu
ifade etmektedir.
Sonuç: Türkiye’de kompartman
sendromu yönetiminde tartışmalı yaklaşımlar olduğu gözlenmekle beraber, klinik
yaklaşım rehberlerinin hazırlanması, en uygun yaklaşımın oluşması, değişken
yaklaşımların ve komplikasyon insidanslarının azaltılması için fayda
sağlayacaktır.
Kompartman sendromu klinik yaklaşımlar fasiyotomi kompartman basınç ölçümü.
Aim: The
aim is to conduct a survey of currently practising orthopedics and traumatology
surgeons and residents in Turkey regarding their current practice and
perceptions on compartment syndrome management.
Materials and Methods: A structured survey was developed for the study. Diagnosis in alert and
unconscious patients, clinical signs of the condition, compartment pressure
measurement, optimal time frame and technique for performing a fasciotomy, and
preventive measures in patients with limb injuries were assessed.
Results: Due to the evaluation, most
significant and earliest symptom thought to be pain in 74% and 82.2%
respectively. In diagnostic approach of conscious patients, 59.6% find intense
pain and intense pain with passive stretching sufficient for diagnosis. In
unconscious patients, 22.6% measure intracompartment pressure in every patient
and if high in first measurement, indicates emergent fasciotomy, whereas 59.5%
apply emergent fasciotomy in clinical suspicion without measuring
intracompartment pressure. 89.7% don’t use pressure gauge in case of a
compartment syndrome suspicion. 55.5% have not seen manually constructed
mechanism before. 25.3% participants have sufficient knowledge to construct the
mechanism.
Conclusion: There are controversies in the management of compartment syndrome in
Turkey, development of clinical practice guidelines may encourage best
practice, reduce variations and reduce the incidence of complications.
Compartment syndrome clinical management fasciotomy compartment pressure measurement.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 14 Mart 2019 |
Gönderilme Tarihi | 25 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019Cilt: 58 Sayı: 1 |